کتاب مگره و آقای شارل

مگره زیر پرتو آفتاب هنوز سرد ماه مارس، مشغول بازی بود. نه مثل ایام کودکی با مکعب‌های کوچک، با پیپ‌هایش. همیشه پنج یا شش پیپ روی میزش قطار بود و هر بار که می‌خواست یکی را پر کند، آن را برحسب خلق‌وخوی آن لحظه‌اش، برمی‌گزید. قوزکرده بود و نگاهش مبهم بود. در مورد باقی‌مانده دوران خدمتش تصمیم گرفته بود. تأسف هیچ‌چیزی را نمی‌خورد، ولی تا حدی غمگین بود. بی‌اراده و به نحوی بسیار جدی، پیپ‌ها را روی ورقه جوهر خشک‌کن مقابلش می‌چید و با آن‌ها شکل‌های کم‌وبیش هندسی، یا ترکیب‌هایی که فلان یا بهمان حیوان را به خاطر می‌آورد، می‌ساخت روی میز، سمت راست، مکاتبات اداری صبح آن روز روی‌هم انباشته بود و او هیچ میلی برای پرداختن به آن‌ها احساس نمی‌کرد. آن روز صبح وقتی کمی قبل از ساعت نه به اداره رسید، احضاریه‌ای از طرف فرماندار دریافت کرد - چیزی که به‌ندرت پیش می‌آمد و درحالی‌که دلیل آن را از خود می‌پرسید به فرمانداری رفت. فرماندار، صمیمی و لبخند به لب، او را به اتاقش پذیرفت. - حدس می‌زنید چرا خواستم شما رو ببینم؟ - باید اعتراف کنم که نه. متن بالا قسمتی از کتاب مگره و آقای شارل است که توسط ژرژ سیمنوم نوشته شده و به همت عباس آگاهی در 162 صفحه ترجمه شده و در انتشارات جهان کتاب به چاپ رسیده است.