مجله شیوه شماره 4 - مرداد و شهریور 1396

«شیوه» دوماه‌نامه‌ی تخصصی هنر بوده که به سردبیری عماد حسینی منتشر شده و صاحب امتیاز آن خانه‌ی هنرمندان ایران است. متنی که در ادامه می‌خوانید قسمتی از این مجله بوده که توسط محسن آزرم نوشته شده است.

"فریدون رهنما که مرد چهل‌وپنج سال داشت. هفدهم مرداد ۱۳۵۴ در پاریس چشم‌هایش را برای همیشه بست و فرصتی برای رسیدن به پنجاه‌سالگی پیدا نکرد. آن‌قدر نماند که دست‌کم نیمی از یک قرن را زیسته باشد. در این چهل‌وپنج سال نه مجموعه شعر منتشر کرد (یکی به فارسی و هشت تا به فرانسه)، سه فیلم ساخت که یکی‌شان مستندي کوتاه بود و بابت همین سه فیلم جایزه‌های مهمی گرفت (مثلا جایزه‌ی ژان اپستاین به‌خاطر پیشبرد زبان سینمایی در جشنواره‌ی لوکارنو)، یک کتاب نظری درباره‌ی سینما منتشر کرد (واقعیت‌گرایی فیلم که اولین‌بار سه سال پیش از مرگش به چاپ رسید) و همین؟ کارنامه‌ی رهنما ظاهرا همین سه فیلم و چند کتابی است که تا زنده بود در ایران طرفداران اندکی داشتند و سال‌ها گذشت تا نسل تازه‌ای از راه برسد و کارنامه‌اش را از نو مرور کند. بااین‌همه کار دیگر رهنما، کار مهمی که هیچ نباید نادیده‌اش گرفت، کشف استعدادها در سال‌هایی بود که آدم‌های بااستعداد راهی جز هم‌رنگ شدن با جماعت نداشتند؛ اگر اصلا آن‌ها را در جماعتی راه می‌دادند. مقدمه‌ی احمد شاملو را در همچون کوچه‌ای بی‌انتها ببینید که می‌نویسد فریدون رهنما برای ما قاموسی شده بود که از طریق او به هرچه می‌جستیم دست می‌یافتیم. حق فریدون رهنما بر شعر معاصر، پس از نیما، دقیقا معادل حق ازدست‌رفته‌ی کریستف کلمب است بر آمریکا. اشاره‌ی شاملو به شاعرانی است که رهنما برای اولین بار به او و باقی شاعران جوان و کنحکام آن سال‌ها معرفی کرد."