کتاب تیاتر ناصری

تمایل به اجرای تئاتر به سبک و سیاق فرنگی در ایران، اولین‌بار در دوران قاجار و در سفر شاه قاجار به اروپا و دیدار او از تئاتری در پاریس ایجاد شد. در واقع تئاتر بهانه‌ای بود برای دعوت از دختر فرانسوی زیبایی به نام فرانسواز که دست اندرکار تئاتر بود. حضور وی در دربار ناصری به دوستی و روابط صمیمانه وی با شاهزاده افتخارالسلطنه، دختر فرهیخته شاه، انجامید. داستان در لایه‌هایی از تاریخ و تخیل به گونه‌ای طنزآمیز پیش می‌رود... اتابک، شما را نمی‌دانم ولی ما از تیاتر خوشمان آمد. صنعت غریبی است. حالیه که ما مکانش را داریم، هم سالنی در دارالفنون، هم تکیه دولت، چرا به نمایش و تیاتر به سبک و سیاق فرنگی مبادرت نکنیم. کتاب فوق به همت سیامک اسعدی نوشته و توسط انتشارات هنوز در 176 صفحه به چاپ رسیده است.